AKTUALNOŚCI

UKRAIŃSKI PRODUCENT KOTŁÓW PRZEMYSŁOWYCH PODBIJE POLSKI RYNEK?

Aquatherm Kyiv to jedyne w Europie Wschodniej właściwie podzielone na segmenty wydarzenie branży HVACR oraz zaopatrzenia w wodę i uzdatniania wody, prezentujące nowy trend w zakresie efektywności energetycznej w każdym sektorze. Jako opłacalna platforma biznesowa oceniana przez 97% wystawców za doskonały zwrot z inwestycji, jest wykorzystywana przez wiodące międzynarodowe marki i głównych graczy na rynku do wprowadzania nowych produktów i usług przed około 22 000 kluczowych nabywców i specjalistów z branży. targi przyciągające odpowiednią publiczność, a 91% odwiedzających to decydenci.

Paliwo RDF, czyli Odpadowe Paliwo Pochodne, to paliwo, które składa się z odpadów pozostałych po sortowaniu. Jest przeznaczony na energię.

Ścieżka odpadów z naszego kosza do paliwa RDF wygląda tak. Odbierane od ludności odpady są sortowane, wydobywane są surowce wtórne – szkło, plastik, metal, papier i tektura. Wszystkie surowce wtórne są wysyłane do recyklingu. Na linii sortowniczej separowany jest również materiał organiczny (głównie resztki żywności i roślin), albo zakopywany na składowisku (a następnie wykorzystywany do produkcji biogazu), albo kompostowany. A wszystko inne staje się paliwem.

Po takim sortowaniu pozostaje do 40 proc. odpadów poddanych termicznej utylizacji. To inne odpady, w skład których wchodzą materiały nienadające się do recyklingu, a także nadające się do recyklingu, ale bardzo zanieczyszczone. Te pozostałości są mielone w celu wyprodukowania paliwa RDF. Zadaniem każdego postępowego społeczeństwa, dbającego o swoje zdrowie i naturę, jest kompetentna utylizacja tego zasobu z maksymalnymi korzyściami i minimalną szkodą dla środowiska.

Dlatego od 2019 roku Krieglozavod Krieger LLC zajmuje się sortowaniem odpadów i termiczną utylizacją RDF. W trakcie tych prac specjaliści naszej firmy we współpracy z partnerami przeprowadzili szereg obliczeń, badań technicznych i eksperymentów dotyczących segregacji i użytecznej utylizacji odpadów. Z przyjemnością informujemy o rozwoju i technicznym wdrażaniu tych technologii. Hasłem przewodnim firmy w tym roku jest „Chronimy przyrodę – czerpiemy energię”.

Do 2024 roku wielkość przemysłu biogazowego w Europie przekroczy 2 miliardy euro. Do takiego wniosku doszli naukowcy, którzy podjęli się badania o nazwie Global Market Insights.
Do 2024 roku w Europie zostanie zainstalowanych 600 MW mocy biogazowej. Rozwój tej branży oraz zapotrzebowanie na zieloną energię elektryczną przyczynią się do wzrostu w tym obszarze. Europa postawiła sobie za cel zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych o 20% do 2020 r. iz powodzeniem dąży do tego celu.
Austria zamierza zredukować emisje o 34 % do 2020 r. i rozwija wykorzystanie stałych biopaliw w postaci peletów, brykietów i paliwa wieprzowego, a także produkcję i wykorzystanie biogazu.
Niemiecki rynek biogazu osiągnie łączną moc 300 MW do 2024 roku.
W Chorwacji budowana jest biogazownia o mocy 1 MW, Polska dąży do osiągnięcia 40% redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2030 roku, a także rozwija sektor biogazu.
Dania zamierza zredukować emisje o 35% do 2020 roku i całkowicie zrezygnować z paliw kopalnych do 2050 roku.

Rząd przyjął Koncepcję realizacji polityki państwa w zakresie zaopatrzenia w ciepło. Jej celem jest zmniejszenie zużycia gazu i innych surowców energetycznych do produkcji energii cieplnej, odzyskanie finansów przemysłu i przyciągnięcie inwestycji, a także wprowadzenie przejrzystego, efektywnego systemu rozliczeń między uczestnikami rynku energii cieplnej. Poinformowało o tym Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, Budownictwa i Mieszkalnictwa oraz Służb Komunalnych Ukrainy. Koncepcja ma krótko-, średnio- i długoterminowy plan działań i obejmuje następujące główne obszary: • podniesienie poziomu technologicznego systemów zaopatrzenia w ciepło; • wzrost udziału alternatywnych źródeł energii w produkcji energii cieplnej; • zapewnienie rozwoju systemów zaopatrzenia w ciepło w oparciu o optymalne połączenie różnych rodzajów zaopatrzenia w ciepło w ramach osady (scentralizowane, autonomiczne, indywidualne); • wprowadzenie mechanizmów kształtowania taryf motywacyjnych; • uproszczenie procedur realizacji projektów inwestycyjnych; • przejście na zwrot pieniężny przywilejów i dotacji dla przedsiębiorstw, które są przyznawane ludności. Zgodnie z Koncepcją udział alternatywnych źródeł energii w produkcji energii cieplnej powinien wzrosnąć do 40% w 2035 r. Jednym z kierunków jest zmniejszenie zużycia ciepła w kraju do 60–20 kWh na metr kwadratowy rocznie. Planuje się zmniejszenie strat energii cieplnej w produkcji do 8% i transporcie do 10%.

W Kamieńcu Podolskim (obwód chmielnicki) rozpoczął się ostatni etap budowy elektrociepłowni o mocy prawie 45 MW z skojarzoną produkcją ciepła i energii elektrycznej z kotłów na paliwo stałe i gaz. O tym informuje służba prasowa Państwowej Agencji Efektywności Energetycznej i Oszczędności Energii.
Od 15 czerwca rozpoczną się testy stacji, a oficjalne otwarcie i uruchomienie obiektu zaplanowano na 3 lipca. Stacja będzie wykorzystywać jako biomasę odpady rolnicze i leśne: głównie słomę, kukurydzę i paliwo wieprzowe.
Budowa kompleksu rozpoczęła się w 2015 roku. Koszt projektu to 9,6 mln USD. Środki zostały przekazane przez Bank Światowy w formie pożyczki w wysokości 0,01 % w skali roku. Według szacunków ekspertów okres zwrotu inwestycji wyniesie 5 lat.
TPP jest wyposażony w unikalną turbinę z modułem ORC (Organic Rankine Cycle). Po wprowadzeniu TPP działającego na biomasę miasto spodziewa się spadku zużycia gazu o 15,5 mln m3 za kwotę ok. 115 mln UAH rocznie.

Międzynarodowa Agencja Energii Odnawialnej (IRENA) opublikowała kolejny raport pt. Renewable Energy and Jobs – Annual Review 2019. W pracy szacuje się, że w sektorze OZE w skali globalnej do końca 2018 r. zatrudnionych było 11 mln osób. pisze o tym portal ElektroVesti 10,5 miliona.
Bez uwzględnienia tak „starego sektora”, jakim jest energetyka wodna, liczba zatrudnionych w branży OZE na świecie wyniosła 8,9 mln.
Fotowoltaiczna energia słoneczna już trzeci rok z rzędu jest największym pracodawcą wśród wszystkich OZE z 3,6 milionami osób, chociaż 61% tych miejsc pracy koncentruje się w Chinach.
Bioenergia, która obejmuje biopaliwa płynne, biomasę stałą i biogaz, była historycznie największym sektorem, a obecnie zajmuje drugie miejsce pod względem liczby zatrudnionych.
Energia wiatrowa zapewnia miejsca pracy dla 1,2 miliona ludzi. Głównie jest to energetyka wiatrowa z lądu, ale segment offshore nabiera rozpędu. Chiny odpowiadały za 44% światowego zatrudnienia w dziedzinie energii wiatrowej, a następnie Niemcy i Stany Zjednoczone.
Elektrownia wodna ma najwyższą zainstalowaną moc spośród wszystkich odnawialnych źródeł energii, ale obecnie rozwija się powoli. Sektor ten zatrudnia 2,1 miliona osób, z których trzy czwarte zajmuje się obsługą i konserwacją.
Według Terminala energia słoneczna i wiatrowa to najtańsze technologie wytwarzania w większości regionów świata.

Według Międzynarodowej Agencji Energii Odnawialnej (IRENA) od 2016 roku światowe elektrownie wykorzystujące biopaliwa wzrosły o 5 GW.
Wzrost wykorzystania biomasy odnotowuje się głównie w Chinach. Europa zajmuje drugie miejsce w zwiększaniu liczby peletów, brykietów i paliwa wieprzowego. Trzecie miejsce zajmuje Ameryka Południowa.
Wiadomo, że przemysł chiński zużywa najwięcej węgla na świecie. Ten kraj ma jedną z najbardziej zanieczyszczonych atmosfer na świecie. Jednocześnie Chiny przyjęły program przejścia na biopaliwa tam, gdzie to możliwe. Produkuje kilka milionów ton granulatu drzewnego i rolno-przemysłowego do użytku lokalnego. Niewielka ilość biopaliw sprowadzana jest z krajów sąsiednich. Chińskie zakłady energetyczne nie wymagają drogich i wysokiej jakości biopaliw, ale zużywają lokalne pelety i brykiety niskiej jakości.
Natomiast europejskie firmy aktywnie współpracują z rosyjskimi i ukraińskimi producentami peletów, brykietów i paliwa wieprzowego zwiększając import tego biopaliwa.

Ukraina pozostaje wśród outsiderów pod względem wykorzystania paliw biologicznych. Na rynkach zbytu panuje sztywna konkurencja między gigantycznymi, potężnymi grupami finansowymi na świecie zajmującymi się produkcją tradycyjnych paliw, a rodzi się produkcja biopaliw. Przy znacznym uzależnieniu energetycznym Ukraina pozostaje wśród outsiderów stosujących paliwa biologiczne.
Ludzkość zawsze boryka się z problemem zaopatrzenia w energię na swoje istnienie. Wraz z ilościowym i jakościowym wzrostem komfortu życia człowieka wzrastają również potrzeby energetyczne. Przez półtora wieku (1860–2016) światowe zużycie surowców energetycznych na mieszkańca planety wzrosło 24,5-krotnie. W rezultacie ilość tradycyjnych zasobów energetycznych (ropy, gazu i węgla) gromadzonych przez miliony lat dramatycznie spada. W związku z tym obiektywnie zaostrza się problem znalezienia innych źródeł energii, a jednym z nich jest produkcja biopaliw z masy organicznej w postaci biogazu, biodiesla, bioetanolu itp.
Należy zauważyć, że Ukraina, podobnie jak zdecydowana większość krajów UE, jest uzależniona od importu w sektorze energetycznym. W naszym kraju ilości łącznego zużycia energii 1,5-krotnie przewyższają wielkość własnej produkcji energii, średnio w krajach UE 1,8-krotnie, w szczególności w Niemczech prawie trzykrotnie, we Francji – dwukrotnie, a w Polsce – o 1,5 razy.
Aby zmniejszyć zależność energetyczną, kraje te w ostatnich latach rozwijały alternatywne rodzaje paliw. Tym samym produkcja biopaliw w całej UE wzrosła w 2016 r. w porównaniu z 1992 r. tysiące razy. W 1992 r. według oficjalnych statystyk Niemcy i Polska nie produkowały biopaliw, a ich produkcja w 2016 r. wyniosła odpowiednio 3,9 mln i 1,1 mln ton. W efekcie udział biopaliw w całkowitej produkcji energii osiągnął w krajach UE 1,6%, w szczególności 3,0 w Niemczech, 2,1 we Francji i 1,5 w Polsce.
Sytuacja z produkcją biopaliw w krajach zorientowanych na eksport na rynku energetycznym jest odwrotna i jest to uzasadnione. Tak więc w Federacji Rosyjskiej udział zużycia własnych surowców energetycznych stanowi zaledwie połowę całkowitej ilości wytworzonej energii, a produkcja biopaliw w 2016 r. wyniosła zaledwie 0,02% tej ilości. W Boliwii liczby te wynoszą odpowiednio 1/3 i 0,3 %.
W krajach postsowieckich, takich jak Ukraina i Białoruś, charakteryzujących się znaczną zależnością energetyczną (zużycie surowców energetycznych przewyższa ich łączną produkcję odpowiednio 1,5 i 12,5 razy) udział biopaliw w całkowitej produkcji energii jest znikomy. Na Ukrainie jest to zaledwie 0,05%, a na Białorusi produkcja biopaliw jest obecnie w ogóle zawieszona. Sytuacja ta wynika w dużej mierze z tego, że Ukraina od dawna, a Białoruś rozwija swoją energetykę w sektorze następującym po Federacji Rosyjskiej – kraju zorientowanym na eksport energii.
W przeszłości niższy poziom cen importu ropy i produktów naftowych dla Ukrainy przez FR w porównaniu z krajami zachodnimi wynikał z interesu nieutracenia rynku i utrzymania Kijowa w strefie wpływów politycznych. A na Białorusi ceny importowe tych produktów są dziś niższe. Odpowiada to stanowisku „nic osobistego, tylko biznes”. Rosja ma swoje interesy gospodarcze i powinniśmy zrobić to samo.
Był to jeden z powodów zahamowania produkcji biopaliw dla naszego państwa i wystąpienia tak negatywnego zjawiska, jak niski poziom wdrażania technologii energooszczędnych w gospodarce narodowej w ogóle, a na obszarach wiejskich w szczególności. Tym samym zużycie energii na Ukrainie jest trzykrotnie wyższe w porównaniu z Polską, Niemcami i Francją. Oznacza to, że taniość energii nie przyczyniła się w naturalny sposób do ich oszczędności, co ukształtowało odpowiednią mentalność krajowych odbiorców tych zasobów.
Należy zauważyć, że np. wydobycie gazu w latach 50. i 70. ubiegłego wieku było jednym z największych na terytorium Ukrainy w byłym ZSRR. Wówczas pola gazowe obwodów lwowskiego (daszawskiego) i charkowskiego (szebelinka) w pełni zaspokajały potrzeby Ukrainy i zaprzyjaźnionych republik, ponadto gaz był eksportowany za granicę. Po uzyskaniu niepodległości Ukraina, dzieląc się niegdyś tanim gazem, stała się w dużej mierze uzależniona od importu od Federacji Rosyjskiej. To jeszcze raz pokazuje, że na świecie nie ma wiecznej przyjaźni, ale są wieczne interesy.